De laatste dagen en nachten

We merken aan alles dat het kaarsje langzaam maar zeker uitgaat. Voor Peter is het ook genoeg geweest. Hij verlangt ernaar toe te mogen geven aan de rust die de dood hem brengen zal. Hoe moeilijk wij dat ook vinden, wij zien dat het vat leeg is. Peter is op, hij kan niet meer. Daarom wil hij ook niet meer. Wij begrijpen dit. Wij kiezen ervoor de laatste dagen van Peters leven met elkaar als gezin door te brengen.

Inmiddels is Peter ernstig verzwakt. Hij kan maar een paar keer per dag een enkel uurtje op zijn. Ook de hoeveelheid morfine die nodig is om de pijnscheuten in zijn lijf en hoofd af te blokken, maakt dat hij een groot deel van de tijd sluimerend en slapend doorbrengt. Soms droomt hij. Soms is hij verward. De laatste weken heeft hij ’s nachts op mijn plek bij Hetty in het grote bed gelegen. Zijn moeder is zijn alles. Zij waakt over hem in de donkere nachten. Zij is zijn biechtmoeder wanneer hij iets kwijt wil. Zij houdt zijn hand vast als hij onrustig is. Zij dept zijn voorhoofd als hij zweet. Zij wast en doucht hem, verzorgt zo zijn lichaam. Zij helpt hem met aankleden. Zij zorgt dat hij te eten en te drinken krijgt. Zij zorgt ervoor dat het hem aan niets ontbreekt.

Wanneer Peter beneden is, zitten wij als het maar even kan gearmd op de bank. We knuffelen zo vaak we er behoefte aan hebben. Praten doen we niet veel meer. Alles wat gezegd moest worden, is eigenlijk ook wel gezegd.

Met de huisarts zijn afspraken gemaakt voor de maandagmorgen. In het weekend kijk ik op verzoek van Peter nog één keer met hem naar de voorstelling “De wereld draait door” van Youp. Omdat hij niet meer twee uur aan een stuk op kan zijn, kiezen we ervoor om op zaterdagavond samen het eerste deel te bekijken. We lachen om de grappen die we kennen. Wanneer de pauze aanbreekt, zetten wij de dvd uit.

Peter is versleten en maakt zich klaar voor de nacht. Ook Hetty gaat naar bed. Ik hoor ze nog even zachtjes samen praten. Het doet me goed te weten dat Peter niet alleen hoeft te zijn. Natuurlijk weet ik dat Hetty het zwaar heeft, maar ik weet ook dat zij dit met alle liefde doet en niet anders zou willen.

Mij overvalt de stilte, wanneer in de kamer naast me wordt gezwegen. Ik voel me ontaard eenzaam en onvoorstelbaar verdrietig. Wanneer ik me uiteindelijk in een soort van slaap woel, droom ik over wat ons te wachten staat. Op een vreemde manier geeft dit rust.

We kabbelen door de zondag. Er moet niets meer. We zijn zoveel mogelijk bij elkaar. Uiteindelijk breekt de avond aan. We starten “De wereld draait door” weer op en Youp zingt zich de slaapkamer in met het lied dat als titel kreeg: “Morgen ben je dood”. Bij het een-na-laatste couplet breken we…

Huil je hoofd leeg, schreeuw je tranen
Maak toch alle ruzies goed
Voel je hart verdomme kloppen
Voel het suizen van je bloed…

Morgen ben je dood. Zo vaak klonken deze woorden al. Maar niet eerder vlogen ze ons zo naar de keel. We zetten de dvd stil en nemen de tijd om elkaar te troosten. Tot Peter vraagt: “Zullen we verder kijken? Ik wil de rest toch graag nog zien.” Dat doen we, om ons te laten verrassen door de toegift, een lied dat Youp zo graag zingt omdat het hem zo na aan hart ligt: “Niemand weet hoe laat het is”. Ademloos luisteren wij. Eén fragment blijft hangen in de lucht tot we er gehoor aan geven:

Lief hou me vast, want nu ben ik nog bij je…

DWDD Morgen ben je dood from Youptube on Vimeo.

De blogs worden gebundeld in een boek. Dit boek Levenskunstenaar komt in september uit en kan nu al besteld worden via onderstaande link.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Nog even geduld